Murarka – twoja pierwsza pszczoła w ogrodzie

Masz ogród i marzy Ci się ul? Jednak praca w weekendy, albo obowiązki domowe nie pozwalają Ci  na regularne przeglądy rodziny pszczelej. Co więcej, najbardziej pracowity czas w pasiece przypada w wakacje, kiedy to najczęściej wyjeżdżamy. Swoje pierwsze kroki w świat zapylaczy, możesz postawić z murarką. To dzika pszczoła samotnica, której wymagania są znacznie mniejsze, a wydajność w zapylaniu – nawet kilka razy większa! Plusów jest więcej!

Murarka: Samotnica ale towarzyska

W Polsce murarka liczy kilkanaście gatunków pszczół. Najpopularniejszym gatunkiem jest murarka ogrodowa (Osmia rufa L.). Murarka jest gatunkiem samotniczym. Brak instynktu społecznego powoduje, że nie broni gniazda i jest bardzo łagodna dla ludzi. To doskonała wiadomość dla osób uczulonych na jad, czy też posiadających dzieci. Łagodność to również duże ułatwienie w samej hodowli – praca z murarkami nie wymaga specjalnego stroju, odpowiednich narzędzi, jak to jest w przypadku tradycyjnego pszczelarstwa.

Brak instynktu społecznego u murarki, ma też kolejną bardzo ważną zaletę: pszczoły te nie komunikują się między sobą, informując się nawzajem (jak to robią pszczoły miodne) o pobliskich uprawach. Dlaczego to zaleta? Bo murarki z równą energią poszukują pokarmu (a więc też zapylają) pośród wszystkich okolicznych kwiatów. Nie szukają tylko wydajnych nektarowo roślin, jak to robi pszczoła miodna, a zapylają nawet pojedyncze rośliny, na które nie skusiłaby się pszczoła miodna. 

Murarka zwiększa plony

Murarka ogrodowa odwiedza 150 gatunków roślin. Jej obecność może zwiększyć plon o 60%. W trakcie jednego lotu, trwającego kilknaście minut, murarka zbiera pokarm z około 30 kwiatów. Takich lotów może odbyć okołu dwustu, co daje kilka tysięcy odwiedzonych kwiatów. Częste przenoszenie się pomiędzy kwiatami, powoduje że już tysiąc murarek może zastąpić jeden ul (w którym mamy kilkadziesiąt pszczół robotnic!). Murarka oddala się od gniazda na około 200 metrów, im krócej musi lecieć, tym dla niej lepiej.

Loty murarki trwają od marca do czerwca. Doskonale pokrywa się to z kwitnieniem kwiatów w naszych ogrodach, przydomowych sadach i rolniczych plantacjach. Murarki kochają ciepło, aby opuścić gniazdo potrzebują temperaturę powyżej 15 st. C. Najlepsze będą słoneczne dni, natomiast pochmurne, wietrzne i deszczowe dni sprawiają że woli ona zostać w domu.  

Cykl życia murarki

Murarka to gatunek jednopokoleniowy. Z kokonów pierwsze wychodzą samce, dwa tygodnie później samice. Samce po wyjściu oblatują teren w poszukiwaniu pokarmu. Następnie czekają na samice, aby je zapłodnić. Te uciekają im, a sprawy nie ułatwia aktywna konkurencja pozostałych samców. Po zapłodnieniu samica zakłada gniazdo. Samice kopulują tylko raz, samce – mogą zapłodnić 3 samice. 

Samce nie pomagają później w zakładaniu gniazda, nie budują komórek i nie znoszą pyłku do gniazda. Swoje życie poświęcają na kopulowanie, kontrolę otoczenia oraz walki z konkurencją innych samców. Żywność którą zbierają, zużywają na bieżące potrzeby.

Samica po znalezieniu odpowiedniego miejsca na gniazdo (czy to trzcinowa rurka, czy otwory w cegle dziurawce), zaczyna odbywać loty zaopatrzeniowe. Loty te odbywają się maksymalnie blisko gniazda, dzięki czemu zapylane są wszystkie te rośliny, które nie leżą w sferze zainteresowań pszczoły miodnej.

Samica żyje około 8 tygodni. W tym czasie zakłada nawet kilkanaście komór lęgowych. Po tygodniu od złożenia jaj wylęga się larwa. Obok niej w gnieździe znajduje się pokarm, który jest stopniowo przez larwę zjadany. Kiedy larwa jest wyrośnięta, obudowuje się twardym kokonem. Larwa się przepoczwarza i wylęga się dorosła murarka, które oczekuje na wiosnę.

Zatem jak zaprosić murarkę do ogrodu?

W tym wpisie znajdziesz instrukcję krok po kroku jak to zrobić – LINK.

Tutaj z kolei znajdziesz instrukcję jak zbudować domek dla murarki – krok po kroku – LINK.